Zespół został założony przez małżeństwo: Rachelę (psychoterapeutka) oraz Jana (aktor, reżyser) Molickich, w 2002 roku. Powstał z fascynacji teatrem i jego możliwościami oddziaływania na ludzi, zarówno odbiorców, jak i twórców wydarzeń teatralnych. Ideą jest praca z osobami i grupami zagrożonym społeczną marginalizacją (osoby niepełnosprawne fizycznie, psychicznie i intelektualnie, młodzież, bezdomni, uchodźcy, seniorzy itp.) nad spektaklami o wysokich walorach artystycznych.

Zależy nam na tym, aby widz oglądając nasze spektakle nie zauważał niepełnosprawności aktorów, lecz dostrzegał wartość artystyczną spektaklu. Wychodzimy z założenia że teatr to miejsce, gdzie nie mają znaczenia względy inne (wygląd, sprawność, iloraz inteligencji) niż artystyczne, a wręcz niepełnosprawność, czy inna forma "braku", może być walorem w sztuce.

Dotychczas Teatr przygotował osiem premier:

1. „Mały Książę” – spektakl oparty na tekście A. Saint – Exuper’ego
2. „Bez słów” – na motywach  jednoaktówek S. Becketta
3. „Proces 3” – spektakl odwołujący się do powieści F. Kafki
4. „Droga” – performance przygotowany wspólnie z grupą Trisomie 21 z Luksemburga
5. „Marionetki” – spektakl w konwencji teatru ulicznego
6. „Różowy deszcz” – performance przygotowany wspólnie z grupą Babilonas z Litwy,
7. „Billy Kaleka” – spektakl inspirowany sztuką Martina McDonagha pt. "Kaleka z Inishmaan",
8. "Krótki traktat o wolności" – spektakl w konwencji teatru ulicznego

Ale praca teatralna to nie wszystko. Zespół brał także udział w międzynarodowych wymianach kulturalnych; m.in. „Skrzydła Teatru” z  grupą „Trisomie 21” z Luksemburga (Polska, 2007), „Frendis Ability 2008” (Finlandia, 2008), "Pollux - theatre of the heART- een Häerz an eng Séil" (Luksemburg, 2009), „Connected in art – Poles and Lithuanians in a theatre space” z grupą Babilonas z Wilna (Polska, 2011)

Interesuje nas także możliwość prezentacji naszych spektakli w różnych niecodziennych miejscach (fabryka, dach budynku, ulica). Uważamy, że sztuka jest w stanie przełamać bariery dotyczące zarówno przestrzeni, czasu, jak i - a może przede wszystkim - ludzi.

Aby nie zaprzepaścić wysiłku zespołu planujemy kolejne pokazy naszych przedstawień. Oparte na tekstach wybitnych twórców, są ciągle aktualne i poruszają tematy dotyczące także współczesnego widza. Bez systematycznego kontaktu ze spontanicznie reagującą publicznością, praca aktorów staje się bezcelowa.